Tworzenie właściwej relacji

W różnych relacjach towarzyskich czy osobistych za budowanie dobrego kontaktu odpowiadają obie strony. Istnieją także, aczkolwiek rzadko, sytuacje, kiedy za tworzenie właściwej relacji odpowiada jedna strona. Są to sytuacje, kiedy dziecko spotyka się z dorosłym(rodzicem, nauczycielem czy inną osobą, która ma je nauczać lub wychowywać).

Ogólnie jednak rzecz ujmując dobry kontakt polega na otwarciu się obu stron. Jest to przyjmowanie i dawanie działające w obie strony. To wymiana bodźców fizycznych, emocji i myśli w bezpiecznych warunkach, za przyzwoleniem obu stron. Kluczowe dla nawiązania kontaktu i podtrzymywania relacji są wszystkie cechy, umiejętności i zachowania służące zapewnieniu warunków pełnego i bezpiecznego spotkania. Te niezbędne warunki to bezpieczeństwo emocjonalne i fizyczne oraz otwartość, na którą człowiek jest przygotowany.

Na kształt i przebieg samego spotkania bardzo duży wpływ ma to, co człowiek wnosi bezpośrednio do kontaktu. To całą gama różnych składowych:

• własne doświadczenia związane z byciem z ludźmi,
• nastawienie do nawiązania kontaktu,
• stan emocjonalny,
• określona intencja/cel spotkania(oczekuję czegoś konkretnego od kontaktu z danym człowiekiem lub chcę samego spotkania),
• przekonania i myśli(wszystko co wiem i myślę na temat kontaktów z ludźmi),
• umiejętności komunikacyjne(nasz sposób porozumiewania się),
• określony poziom świadomości siebie(wiem, co lubię, czego nie znoszę w kontaktach),
• określona wiedza na temat osoby, z którą się kontaktuję.

Należy pamiętać o tych czynnikach zwłaszcza w sytuacji, kiedy rozmowa wymyka nam się spod kontroli. Wtedy nic nie dzieje się po naszej myśli i zgodnie z wymyślonym przez nas wcześniej scenariuszem. Należy  reagować na to, co dzieje się tu i teraz, jest to bowiem informacja o tym, co dzieje się wewnątrz nas.

Jak często "nie ogarniasz"?

Żyjemy w XXI wieku. Rozwój jest słowo kluczem. Rozwijają się nowe technologie, coraz więcej wiemy o działaniu ludzkiego organizmu, leczeniu chorób i ogólnie o otaczającym nas świecie.
Niestety ów rozwój przyczynia się do tego, że nasze codzienne sprawy stają się coraz bardziej skomplikowane. Nasze życie nabiera tempa, mamy coraz więcej spraw, nierzadko więcej niż jedną pracę, mamy rodziny, którym chcemy poświęcać czas.
I dlatego coraz częściej zdarza nam się stwierdzić "nie ogarniam".
Znalazł się ktoś, kto wyszedł nam na przeciw.
Polecam książkę zatytułowaną bardzo adekwatnie do treści - "NIE OGARNIAM".
Warto przeczytać i rzucić nieco innym okiem na to, co robimy ze swoim czasem, czy go dobrze organizujemy, czy może moglibyśmy lepiej :)

http://zlotemysli.pl/wiemwiecej,1/publication/show/6686/nie-ogarniam.html

Druga pozycja, o podobnej tematyce:
http://zlotemysli.pl/wiemwiecej,1/publication/show/6436/efektywne-zarzadzanie-czasem.html

W grupie raźniej...ale jak ona powstaje?

Każdy z nas chcąc, nie chcąc przynależy do jakiejś grupy. Pierwszą grupą do jakiej jesteśmy przypisani, jest rodzina. Potem wychodzimy na podwórko, gdzie spotykamy innych ludzi i tworzy się grupa rówieśnicza. Potem idziemy do szkoły, pracy ,także znajdujemy się w grupie. Tworzenie się grupy jest poniekąd procesem naturalnym(czy to są grupy znajomych, czy też grupa pracowników znajdująca się w bazie danych).

Należy zacząć od tego, co charakteryzuje grupę, co łączy ludzi, którzy do tej pory żyli jako osobne jednostki, a po pewnym czasie określa się ich mianem grupy.

1.Wspólny cel. Najważniejszy warunek powołania grupy do życia. Cel może być różny, ale żeby został uznany za cel grupowy musi być pozytywny przynajmniej dla większości jej członków. Cel osiągany jest poprzez zaplanowane zadania mające służyć jego realizacji. Poprzez wspólne wykonywanie zadań ludzie zbliżają się do siebie, nawiązują interakcje. Cel musi być realny i jasno określony, aby było wiadomo, jakie działania należy podjąć i co czeka na końcu drogi.

2.Normy grupowe. Ważny czynnik różnicujący grupę od pozostałych. Określenie zachowań oczekiwanych i niepożądanych, może zostać narzucony w góry lub wypracowany z czasem.

3.Interakcje międzyludzkie. Są one konsekwencją podejmowanych działań, w trakcie których członkowie grupy wymieniają spostrzeżenia, myśli. Im więcej interakcji powstałych na skutek działania, tym silniejsza więź  i poczucie przynależności w grupie.

4.Kultura grupy. Czyli wszystko, co zostało utworzone przez grupę w czasie jej istnienia. Są to rytuały, zwyczaje, nierzadko specyficzny ubiór, sposób wypowiadania się lub herby, symbole.

Warto także wspomnieć o rolach panujących w grupie. Istnieją ich dwa rodzaje, są to role zadaniowe oraz role grupowe.
Role zadaniowe, występują przy okazji konkretnego zadania, związane są z poziomem aktywności poszczególnych członków. Role te są zdeterminowane przez cechy osobowościowe, umiejętności społeczne oraz inne indywidualne kompetencje:

• POMYSŁODAWCA - produkuje pomysły na rozwiązanie poszczególnych kwestii, podaje propozycje różnych strategii działania
• INSPIRATOR - inspirowanie innych do myślenia poprzez drobne i trafne spostrzeżenia
• OPOZYCJONISTA - potrafi przeciwstawić się zdaniu innych, nawet w ważnych dla grupy kwestiach
• ODPOWIEDZIALNY - bierze na siebie odpowiedzialność za wykonanie sprawną realizację zadań
• STRAŻNIK - czuwa nad równym podziałem pracy i pilnuje przestrzegania norm

Role grupowe mają charakter bardziej uniwersalny, nie są związane z zadaniami, ale raczej ze sposobem bycia i naturalnymi predyspozycjami, są mniej lub bardziej wyraziste. Wyróżniamy następujące:

• LIDER - osoba aktywna, organizująca działalność grupy oraz kontrolująca zgodność realizowanych zadań z celem grupy
• SZARA EMINENCJA - podobnie jak lider, ma duży wpływ na sytuację, ale w przeciwieństwie do niego działa dyskretnie i z ukrycia, co pozwala mu na niebranie na siebie odpowiedzialności
• OPOZYCJONISTA - zbuntowany przeciwko normom i osobom odpowiedzialnym za ważne decyzje, jego celem jest bunt sam w sobie, grupa stara się zazwyczaj doprowadzić do zmiany jego postawy 
• KOZIOŁ OFIARNY - osoba, która pod pewnym względem z punktu widzenia grupy, odstaje od reszty; ściąga przez to na siebie dużo uwagi innych przez co trwa w tej roli pomimo przykrości, jakich doznaje
• BŁAZEN - ważna i aktywna osoba, dzięki jego żartom zostaje rozładowane napięcie, grupa lepiej się integruje, z czasem gdy grupa jest już dobrze zintegrowana błazen przestaje pełnić swoją funkcję, inaczej może stać się kozłem ofiarnym.

Wymienione wyżej role, są występującymi najczęściej, nierzadko pojawiają się także inne, co już zależy tylko i wyłącznie o specyfiki danej grupy i cech osobowościowych jej członków.

Są to ogólne informacje, które nieco przybliżają tematykę funkcjonowania grupy. Jest to wiedza, która może się przydać i na pewno pomoże nam bardziej świadomie przyjąć naszą rolę w grupie oraz zaakceptować pewne prawidłowości.

http://zlotemysli.pl/wiemwiecej,1/publication/show/6653/sztuka-przyciagania-ludzi.html

Jak rozpoznać, że ktoś może być uzależniony?

Uzależnienia mają to do siebie, że widzimy je za późno. Dotyczy to zwłaszcza narkotyków. W dzisiejszym świecie, kiedy tempo życia jest naprawdę szybkie, można przeoczyć pewnie niepokojące sygnały, albo sobie nawet nie zdawać sprawy, że coś powinno obudzić naszą czujność. Poniżej znajdują się objawy uzależnienia, które można zaobserwować, od samego początku sięgania po używkę. Zostały one podzielone na kilka kategorii.

Nagła uogólniona zmiana osobowości:

·         zmiany nastroju (skrytość, przewrażliwienie, złość, roztargnienie, euforia)

·         zaburzenia w kontaktach z rodzicami i rodzeństwem (rozluźnienie więzi, konflikty)

·         zmiany w kontaktach koleżeńskich (zmiany towarzystwa, dobieranie sobie dziwnie wyglądających znajomych, zrywanie bliskich dotąd kontaktów)

·         brak dążeń (malejące zainteresowanie szkołą, ogólna bierna postawa, brak inicjatywy)

·         niska samoocena (poczucie beznadziejności i bezradności, smutek)

·         zaprzeczanie (obciążanie innych za swoje nieodpowiedzialne zachowania, bronienie przywilejów młodzieży przy jednoczesnej krytyce dorosłych)

·         kłamstwa (spóźnianie się, mistrzostwo w kamuflażu)

 Zmiany w aktywności i nawykach:

·         nieuzasadnione nieobecności (w szkole i w domu)

·         obowiązki domowe (zaniedbanie, zdezorganizowanie)

·         przyjaźnie/porozumiewanie się z ludźmi (częste wychodzenie na krótko
z kolegami, odbieranie dziwnych telefonów o różnych dziwnych porach)

·         zmiana nawyków jedzeniowych (wyraźny przypływ apetytu lub nagła utrata łaknienia, nagłe upodobanie do słodyczy)

·         zmiana rytmu snu i czuwania (rozregulowanie rytmu dnia i nocy)

·         kradzieże (wynoszenie z domu rzeczy na sprzedaż, częste zgłaszanie kradzieży)

·         język (przekleństwa, slang zupełnie niezrozumiały dla reszty domowników)

·         wygląd pokoju (częste wietrzenie pokoju, nawet w zimie, zamykanie drzwi na klucz)

·         szczególne zainteresowanie młodzieżową muzyką i koncertami

·         problemy związane ze szkołą (złe stopnie, spóźnianie się, nieobecności, naruszanie dyscypliny)

Zmiany stanu fizycznego:

·         stan zdrowia (częste zachorowania, przeziębienia, przewlekły kaszel, spadek ciężaru ciała)

·         rozwój fizyczny (zahamowanie wzrostu, nieregularne miesiączkowanie, ogólny spadek energii)

·         mowa (niespójna, bełkotliwa, chaotyczna)

·         pamięć/myślenie (zaburzenia myślenia, gorsze zapamiętywanie i koncentracja)

·         oczy (przekrwione, napuchnięte, rozszerzone lub zwężone źrenice)

·         nos (objawy uczulenia lub kataru, kichanie, krwawienie)

·         jama ustna (kaszel, suchość w ustach – ciągłe oblizywanie warg językiem)

·         skóra (zimna, wilgotna, nadmierna potliwość)

·         kontrola czynności ruchowych (zachwiania równowagi, niezdarność, zawroty głowy)

Naturalnie, trzeba umieć zachować umiar i ostrożność przed wydaniem ostatecznych sądów oskarżeń. Kiedy zauważymy coś, co nas zaniepokoi, najpierw porozmawiajmy, poobserwujmy, może się okazać, że to nic groźnego i nie jest w żaden sposób związane z nałogiem.

Stres, stres, stres... co można zrobić?

Któż z nas nie znalazł si w sytuacji stresowej. Wiadomo, że każdy jest inny, jednych podziwiamy za kamienną twarz, bo nie okazują swojego zdenerwowania, inni natomiast może nas denerwują, gdy gonią wokoło opowiadając o tym jak im bije serce, albo pocą się dłonie. Ale na pewno każdy człowiek ma w głowie jakąś swoją definicję stresu - kojarzy mu się z tym pojęciem konkretne sytuacja, bądź emocje czy dolegliwości.
Ale czy można coś ze stresem zrobić? Zlikwidować się go nie da, zresztą byłoby to niezdrowe, ale da się go zniwelować.
Tak naprawdę każdy z nas sam najlepiej wie, jak sobie poradzić ze "swoim stresem", trudno innemu człowiekowi zaoferować coś sensownego, co mu pomoże i odpręży tak, jak on tego oczekuje.
Istnieje jednak kilka strategii, które powstały w wyniku różnych badań i analiz, oto i one:

• aktywność (po prostu działanie, krok po kroku),
• planowanie(sporządzenie dokładnego planu konkretnego działania),
• koncentracja na problemie(odrzucenie innych spraw na bok),
• powstrzymywanie się(czekanie na moment, który może nam się wydać bardziej odpowiedni)
• poszukiwanie wsparcia informacyjnego(rozmowa z kimś w celu zdobycia większej ilości informacji),
• wsparcie emocjonalne(zwierzenie się ze swoich emocji),
• pozytywne przewartościowanie i rozwój(wyciąganie wniosków i zmiana na lepsze),
• akceptacja(pogodzenie się z panującym stanem rzeczy),
• zwrot ku religii(jeśli wierzymy w jakąkolwiek siłę wyższą może nam to pomóc),
• rozładowanie emocji(to, co w nas siedzi musi znaleźć upust),
• zaprzeczanie(zachowujemy się tak, jakby to się nie zdarzyło),
• ograniczenie zaangażowania(przestaje nam na czymś zależeć, dajemy sobie spokój),
• oderwanie się od myślenia o problemie(przeniesienie się na moment w świat fantazji)

Najskuteczniejsza będzie dla każdego ta strategia, która sprawi, że będziemy się czuć odprężenie, wyciszenie i lepszą kondycję fizyczną.

Dobrze jest mieć w zanadrzu kilka strategii, na przykład wiemy, że możemy coś samodzielnie zaplanować, ale też mamy świadomość, że w każdej chwili możemy się z kimś spotkać i uzyskać od niego wsparcie.

Na koniec przedstawię coś, co zostało określone mianem PROGRAMU REDUKOWANIA STRESU. Są to 4 kroki, których opanowanie może przyczynić się do zwiększenia naszej świadomości w sytuacjach stresowych. 

Krok 1: naucz się rozpoznawania, że jesteś w stresie. Kiedy czujesz narastające napięcie, powiedz w pewnym momencie stop i przejmij kontrolę nad wydarzeniami, nie ulegaj automatycznym odruchom.

Krok 2: przejmij kontrolę nad napięciem w ciele. We głęboki, spokojny oddech, możesz policzyć do dziesięciu.

Krok 3: zyskaj trochę czasu zanim zareagujesz. Skoncentruj się na dwóch sprawach: uspokojeniu organizmu przez głębokie oddechy oraz na kontroli umysłu, która umożliwi świadome spojrzenie na sprawę.

Krok 4:  Wybierz najlepszą dostępną strategię. Nie poddawaj się emocjom, pozorna porażka może się okazać drogą do sukcesu. Trzeba się nauczyć przemieniać problem w okazję.

Teraz, po oswojeniu się z tego typu wiedzą nie pozostaje nic innego, jak wziąć się w garść i spokojnym krokiem ruszyć naprzód :)

http://zlotemysli.pl/wiemwiecej,1/publication/show/6182/zwalcz-stres.html